کابل و اسلام آباد در آستانه ی پیمان استراتژیک

کرزی و همتای پاکستانی اش در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل که در نیویورک برگزار شد، در باره امضای یک توافقانامه همکاری های استراتژیک تا سال 2013 با هدف روابط دو جانبه توافق کردند.

حکومت افغانستان در دهه اخیر پیمان های استراتژیک با کشور های مختلف به امظا رسانده اند، که این پیمانها در رابطه به آوردن ثبات، امنیت و انکشاف به نفع کشور چون افغانستان است اما امظای پیمان با کشور چون پاکستان که همواره راجع به پناه دادن امن برای گروه های شوریشی و تروریستی مورد انتقاد منطقه و جهان قرار دارد تا چه انداره میتواند جهت کاهش این مقوله ها برای کشور مفید واقع شود با این همه فضای بی اعتمادی که بین کابل و اسلام آباد وجود دارد این پیمان بجز از این که در روی برگه ها باقی بماند دیگر کدام نتیجه ی نخواهد داشت.

     تا زمانی که بین دو کشور مرز بین‌المللی تعریف نشده و اعتماد متقابل وجود ندارد، لازم است تا ابتدا 2 کشور به دنبال ایجاد فضای اعتماد باشند. تاکنون هیچ پیوندئ سیاسی میان نخبگان و احزاب افغناستان و پاکستان به وجود نیامده است و اگر کسی هم در افغانستان دارای ارتباط با پاکستان باشد از وی به عنوان جاسوس آی .اس. آی یا می شود که این خود نشان دهنده ی وجود فضای بی اعتمادی حاکم در افغانستان است. زمانی که افغانستان هر روز توسط نظامیان پاکستان مورد حملات موشکی قرار می گیرد اگر تفاهمنامه ی امضا شود، روی کاغذ خواهد ماند و دردی را دوا نخواهد کرد. هر کشوری که می خواهد افغانستان با پاکستان روابط استراتژیک داشته باشد، ابتدا باید اختلافات دو کشور را از بین ببرد.

      باید سازمان های اطلاعاتی پاکستان در استراتژی های پیشین خود در قبال افغنستان تغییر ایجاد کنند تا جو اعتماد به وجود آید. دولت افغانستان در این زمینه مشخص نماید که به دنبال امضای پیمان استراتژیک (راهبردی) است یا میخواهد یک تفاهمنامه همکاری با دولت پاکستان به امضار برساند چونه این دو مسله با هم تفاوت های دارد هر کدام تعریف جداگان ی دارد. دولت افغانستان و پاکستان بیش از نیم دهه است که در ادبیات سیاسی، دشمن هم تلقی شده اند بسیار دشوار خواهد بود تا فضای ایجاد شود که در رابطه به متن این پیمان دو کشور، به ویژه پاکستان بتواند به گفته های خود صادقانه عمل کند چون بارها پاکستانی ها، در عملکرد خود صادق نبوده بنا بر همین فضای دیوار اعتماد بین این دو کشور دشواری ها خود را دارد. قرار است پیمان راهبردی میان فغانستان و پاکستان به میانجیگری امریکا به امظا برسد که هدف از میانجیگری امریکا در این پیمان رسیدن به صلح با طالبان است.

اگر چند از همین ابتدا پیش شرطهای ریسس جمهور افغانستان از جانب پاکستان مورد پذیریش قرار نگرفته است ام دیده شود که در پیش شرط های بعدی که در این پیمان از جانب کابل و اسلام آباد آماده می شود مورد پذیریش یکدیگر خواهند بود؟ این سوالی است که گذشت که در آینده آشکار خواهد شد.